Πως να επικοινωνήσετε με το υποσυνείδητό σας (Τεχνική)

Ακολουθούν πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το βιβλίο “Ας Μιλήσουμε Για Σένα” (Εκδόσεις Διόπτρα).

 

Οι δύο συγγραφείς – Κλινικοί Ψυχολόγοι στο νοσοκομείο Σκριπς Μεμόριαλ στην Καλιφόρνια, περιγράφουν στο βιβλίο τους μια καταπληκτική μέθοδο (ανάμεσα σε πολλές άλλες) που χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν με το υποσυνείδητο του ασθενούς τους ώστε να αντλήσουν σημαντικές πληροφορίες για τα παιδικά του τραύματα ή για να εξακριβώσουν την εικόνα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Την άσκηση αυτή τη χρησιμοποιούσαν έχοντας επίγνωση ότι ο συνειδητός νους του ατόμου αποκρύπτει με περίπλοκους αμυντικούς μηχανισμούς ισχυρές αλήθειες ή τραυματικές εμπειρίες.

Σας παραθέτουμε την άσκηση, όχι φυσικά για να τη δοκιμάσετε σε άλλους αλλά για να την κάνετε στον εαυτό σας.

 

Η τεχνική είναι αρκετά απλή και θα σας εκπλήξει…

 

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να διαπιστώσετε τα πραγματικά σας πιστεύω ή ακόμα καλύτερα μπορείτε να την επιστρατεύσετε σε στιγμές διλημμάτων.

 

Το σώμα σας, θα σας πει την αλήθεια!

Ακολουθούν κάποια μικρά αποσπάσματα για να γίνει η θέση των δύο επιστημόνων κατανοητή και αμέσως μετά θα βρείτε την τεχνική.

Παράθυρο στην Αλήθεια

Στην προηγούμενη αφήγηση που κάναμε για εκείνη την πρώτη επίσκεψη της Στεφανίας στο γραφείο μας, παραλείψαμε μία κομβική λεπτομέρεια: πριν εξερευνήσουμε το ιστορικό της, αφιερώσαμε λίγα λεπτά στη νευρομυϊκή πληροφόρηση.

Ενώ είχε το χέρι της τεντωμένο, τη ρωτήσαμε:

 

«Πες μας κάτι που σε αναστάτωσε όταν ήσουν πέντε χρόνων ή μικρότερη».

 

Το χέρι της έγινε αδύναμο και χαμήλωσε, κάτι που σήμαινε:

 

Δεν είναι αλήθεια· δεν συνέβη τίποτα που να με αναστάτωσε ιδιαίτερα όταν ήμουν πέντε χρόνων ή μικρότερη.

«Όταν ήσουν έξι;» συνεχίσαμε.

 

Άλλη μία ατονία του χεριού:

όχι, ούτε σε αυτή την ηλικία.

 

«Όταν ήσουν επτά;»

 

Διάνα!

 

Το χέρι της Στεφανΐας έμεινε άκαμπτο, λέγοντας ένα ξεκάθαρο ναι.

 

Όποιο και αν ήταν εκείνο το έντονο περιστατικό που ψάχναμε, της συνέβη όταν ήταν επτά χρόνων, και το νευρομυϊκό της σύστημα το ήξερε.

Από τη στιγμή που εντοπίσαμε την ακριβή ηλικία όπου ο αστεροειδής χτύπησε τον κόσμο της, η Στεφανία θυμήθηκε αμέσως ποιο ήταν το περιστατικό.

Για την ίδια τη Στεφανΐα, εκείνο το περιστατικό με τη δεκάρα που της είχε δώσει η θεία της, ήταν κάτι ασήμαντο από την παιδική της ηλικία, κάτι που είχε αφήσει εδώ και καιρό πίσω της.

 

«Περσινά ξινά σταφύλια» με άλλα λόγια.

 

Μόνο που δεν ήταν έτσι:

 

τα νεύρα και οι μύες της εξακολουθούσαν να τρέμουν από τον συναισθηματικό αντίκτυπο εκείνης της εμπειρίας.

 

Ο συνειδητός της νους έλεγε “Χα! Σιγά το πράγμα”, όμως το σώμα της ούρλιαζε:

 

“Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα· εξακολουθώ να είμαι αναστατωμένη εξαιτίας του!”

Έχουμε καλές άμυνες· αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο επιβιώνουμε.

 

Η αξιοσημείωτη ικανότητα μας να βυθιζόμαστε στις αυταπάτες μας επιτρέπει να αρνούμαστε την πραγματικότητα προκειμένου να νιώσουμε καλύτερα και να ανακουφιστούμε τη στιγμή που το χρειαζόμαστε.

 

Η νευρομυϊκή πληροφόρηση ξεγλιστρά πίσω από αυτό το παραπέτασμα άρνησης, πίσω από την πρόσοψη που λέει

 

“Ω, μα αυτό το έχω ξεπεράσει εδώ και χρόνια”

 

και βλέπει ξεκάθαρα όσα πραγματικά συμβαίνουν βαθιά μέσα μας.

Λίγο αργότερα στην ίδια συνάντηση, χρησιμοποιήσαμε ξανά τη νευρομυϊκή πληροφόρηση για να βοηθήσουμε τη Στεφανΐα να δει πιο καθαρά αυτό που βλέπαμε και εμείς.

 

Τη βάλαμε να πει μεγαλόφωνα τη φράση

 

«Είμαι διευθύντρια της [...το όνομα της εταιρείας της]»

 

και το χέρι της έμεινε ακλόνητο.

 

Όπως ακριβώς το περιμέναμε.

 

Έπειτα τη βάλαμε να κάνει τη δήλωση

 

«Θέλω να έχω οικονομική επιτυχία»

 

και προς μεγάλη της έκπληξη, το χέρι της ατόνησε.

Συνεχίσαμε τον έλεγχο με τη φράση

«Θέλω η οικογένεια μου να είναι ευτυχισμένη».

 

Το χέρι της παρέμεινε ακίνητο.

 

Ήταν αλήθεια.

 

Το συνειδητό και το υποσυνείδητο μέσα της συμφωνούσαν:

 

και τα δύο το ήθελαν αυτό.

 

Όμως όταν μετά τη βάλαμε να πει

 

«Θέλω εγώ να είμαι ευτυχισμένη»,

 

το χέρι της έγινε αδύναμο.

 

Ο συνειδητός νους της ήθελε να είναι ευτυχισμένη.

 

Όμως το υποσυνείδητο είχε άλλα σχέδια…

Πώς Γίνεται η Βασική Νευρομυϊκή Πληροφόρηση

Για να κάνετε στον εαυτό σας μια απλή επίδειξη νευρομυϊκής πληροφόρησης, το μόνο που χρειάζεται είναι να διαθέσετε μερικά λεπτά μαζί με ένα πρόθυμο άτομο που θα παίξει το ρόλο του αξιολογητή.

 

Το άτομο αυτό δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάτι γύρω από το θέμα ή να ξέρει προσωπικές λεπτομέρειες, παρά μόνο να ακολουθήσει αυτές τις απλές οδηγίες.

1. ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ ΜΕ ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Προκειμένου να βεβαιωθείτε πως θα αντλήσετε ακριβή αποτελέσματα, είναι ωφέλιμο και για τους δύο, τόσο για το άτομο που υπόκειται στη διαδικασία (εσάς) όσο και για τον αξιολογητή (το φίλο σας) να εξισορροπήσετε για ένα λεπτό τα νευρο-μύΐκά σας συστήματα με μια απλή άσκηση αναπνοής, την οποία ονομάζουμε Αναπνοή με Χέρια Σταυρωμένα και γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:

• Κάθεστε και σταυρώνετε τον αριστερό σας αστράγαλο πάνω από τον δεξιό.

• Βάζετε το αριστερό σας χέρι στο στήθος, έτσι ώστε τα δάχτυλα να ακουμπούν στη δεξιά πλευρά τπς κλείδας.

Έπειτα σταυρώνετε πάνω από το αριστερό, το δεξί σας χέρι, έτσι ώστε τα δάχτυλα του να ακουμπούν στην αριστερή πλευρά της κλείδας.

• Εισπνέετε από τη μύτη και εκπνέετε από το στόμα.

Καθώς εισπνέετε αφήνετε τη γλώσσα σας να αγγίξει τον ουρανίσκο, ακριβώς πίσω από τα πάνω δόντια.

Καθώς εκπνέετε, αφήνετε τη γλώσσα σας να πέσει κάτω, πίσω από τα κάτω δόντια.

Μπορείτε να έχετε τα μάτια σας κλειστά ή να κοιτάτε προς το πάτωμα, προκειμένου να μειώσετε τα οπτικά ερεθίσματα.

Συνεχίζετε να αναπνέετε με αυτό τον τρόπο, αργά, ρυθμικά και χαλαρά για περίπου δύο λεπτά.

Θα διαπιστώσετε πως αυτό όχι μόνο βοηθάει να σιγουρευτείτε ότι θα έχετε ακριβή αποτελέσματα σε ό,τι ακολουθεί, αλλά επίσης είναι πιθανό να σας κάνει να νιώσετε και πιο διαυγείς και χαλαροί.

Θα επανέλθουμε σε αυτή την άσκηση σε επόμενο κεφάλαιο και θα μάθουμε περισσότερα για το τι μπορεί, μαζί με άλλες παρόμοιες ασκήσεις, να κάνει στο σώμα και με ποιον τρόπο.

Για την ώρα, ας συνεχίσουμε με την εκμάθηση της νευρο-μύίκής πληροφόρησης.


2. ΝΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ

Στέκεστε οι δυο σας ο ένας απέναντι στον άλλο.

Εσείς (ο εξεταζόμενος) έχετε το ένα χέρι τεντωμένο ευθεία και στο πλάι, με την παλάμη προς τα κάτω.

Καθώς συνεχίζετε να κρατάτε τεντωμένο σε ευθεία το χέρι σας, ο φίλος σας (ο αξιολογητής) βάζει τα δάχτυλα του ενός χεριού πάνω στον καρπό σας και πιέζει προς τα κάτω, απαλά αλλά σταθερά, ενώ εσείς αντιστέκεστε και προσπαθείτε να κρατήσετε το χέρι σας σταθερά ίσιο.

Στην αρχή, ο αξιολογητής πιέζει προς τα κάτω αρκετά δυνατά ώστε να νιώσει μέχρι ποιο σημείο μπορείτε να αντισταθείτε.

Κανείς από τους δυο σας δεν πρέπει να κάμψει το χέρι του ή να προσπαθήσει να πιέσει έντονα.

Σκεφτείτε τη διαδικασία σαν το κούρδισμα ενός μουσικού όργανον:

προσπαθείτε να καταλάβετε πόση δύναμη χρειάζεται προκειμένου να ισορροπήσει η πίεση του αξιολογητή προς τα κάτω με την αντίσταση του εξεταζόμενου.

Δεν έχει σημασία αν χρησιμοποιείτε το αριστερό σας χέρι ή το δεξί.

Αν κάποιο από τα δύο χέρια σας πονάει ή έχει κάποιο πρόβλημα, απλώς χρησιμοποιείτε το άλλο χέρι.

3. ΕΛΕΓΞΤΕ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

Βάλτε το φίλο σας να σας ελέγξει ενώ λέτε

 

«Το όνομα μου είναι…»

 

και πείτε το πραγματικό σας όνομα.

 

Θα πρέπει να είστε σε θέση να διατηρήσετε το χέρι σας σταθερό σε έκταση όπως και πριν.

4. ΕΛΕΓΞΤΕ ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ

Τώρα βάλτε το φίλο σας να σας ελέγξει ενώ λέτε

 

«Το όνομα μου είναι…»

 

αναφέροντας ένα όνομα που δεν είναι το δικό σας.

 

Δηλαδή, θα πείτε ψέματα.

 

Φυσιολογικά, ο μυς του χεριού σας θα πρέπει να ατονήσει αρκετά ώστε να μην είναι σε θέση να αντισταθεί στην πίεση του αξιολογητή προς τα κάτω και το χέρι σας θα χαμηλώσει.

5. ΕΛΕΓΞΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ

ΑΛΗΘΙΝΕΣ/ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Κάντε ένα μικρό διάλειμμα προκειμένου να ξεκουράσετε το χέρι σας και έπειτα επαναλάβετε τη διαδικασία.

Αυτή τη φορά δοκιμάστε μια διαφορετική σειρά από αληθινές και ψεύτικες δηλώσεις:

 

«Σήμερα είναι Δευτέρα»,

 

πείτε τη συγκεκριμένη ημέρα που γίνεται το τεστ.

 

Έπειτα «Σήμερα είναι…» και αναφέρετε μια άλλη ημέρα, όχι τη σωστή.

Έχετε κατά νου πως συνήθως αυτό που θα μετρήσετε είναι μια μείωση της μυϊκής δύναμης περί το 5 με 15 τοις εκατό.

 

Το χέρι σας δεν θα καταρρεύσει με δραματικό τρόπο, ούτε θα παραλύσει.

 

Όμως κανονικά θα πρέπει να είστε σε θέση να αντιληφθείτε μια φανερή διαφορά.

 

Σε πολλές περιπτώσεις, ο εξεταζόμενος δεν θα είναι σε θέση να κρατήσει το χέρι του τεντωμένο ευθεία όταν «αποδειχτεί αδύναμο».

Συνεχίστε για λίγο τη διαδικασία δοκιμάζοντας ομάδες από αληθινές και ψεύτικες δηλώσεις.

 

Για παράδειγμα, συχνά Χρησιμοποιούμε το «Δύο συν δύο κάνουν τέσσερα», ακολουθούμενο από το «Δύο συν δύο κάνουν επτά», ή «Είμαι (η ηλικία σας) χρόνων», ακολουθούμενο από το «Είμαι (μια άλλη ηλικία) χρόνων».

Δεν χρειάζεται να το παρακάνετε, σε σημείο που να κουράσετε ή να ζορίσετε το χέρι σας, όμως πειραματιστείτε αρκετά με αυτή την άσκηση ώστε να νιώσετε τη διαφορά όταν το χέρι σας εμφανίζεται πότε δυνατό και πότε αδύναμο.

 

Επαναλαμβάνουμε ότι δεν πρόκειται για άσκηση θέλησης· ούτε ο αξιολογητής ούτε ο εξεταζόμενος πρέπει να καταβάλουν υπερβολική προσπάθεια.

 

Το ζήτημα δεν είναι ο αξιολογητής να καταφέρει να πιέσει το χέρι σας προς τα κάτω, αλλά οι δυο σας να συνεργαστείτε ώστε να ελέγξετε την ικανότητα του χεριού σας να αντιστέκεται.

Τώρα ας χρησιμοποιήσουμε αυτό το εργαλείο προκειμένου να ψάξουμε τι σας συμβαίνει σε υποσυνείδητο επίπεδο.

 

Θα παρατηρήσατε ότι στη συνάντηση μας με τη Στεφανία, χρησιμοποιήσαμε νευρομυϊκή πληροφόρηση δύο φορές:

 

μία για να εντοπίσουμε την αρνητική εμπειρία του παρελθόντος και μια δεύτερη για να εντοπίσουμε την αυτοπεριοριστική της ιδέα.

 

Ας κάνουμε, λοιπόν, τώρα το ίδιο και με εσάς, αρχίζοντας με τον εντοπισμό του δικού σας περιστατικού από το παρελθόν.
 
enallaktikidrasi.com

http://www.awakengr.com/2014/02/blog-post_7319.html#ixzz37hjOGTot



 

 

 

Το αριστεύειν εστί φιλοσοφείν; Not at all

 

Ιωάννης Παπαναγιώτου

 

Δεν μου αρέσουν οι άριστοι, οι ήρωες, τα ινδάλματα, όλοι όσοι νομίζουν πως αξίζουν κάτι παραπάνω επειδή αφιέρωσαν όλο το δυναμικό τους για να μάθουν να κλωτσάνε μπάλες, να τραγουδούν δεχόμενοι  πανέρια με γαρίφαλα, να υπερπαράγουν, να πολεμούν τις δυνάμεις του κακού (εννοώ τον Batman), να λύνουν εξισώσεις δέκα διαστάσεων στον τετραδιάστατο κόσμο μας.

 

Δεν  είναι μόνο ότι δεν έχουν να μου πουν τίποτα, αλλά απαιτούν και από πάνω την από μέρους μου παραδοχή της σπουδαιότητάς τους, και αν όχι οι ίδιοι, το κάνετε εσείς εκ μέρους τους.

 

Με πάσα ειλικρίνεια, αν μένατε σε αυτό, δεν θα είχα θέμα αλλά πολλοί από εσάς το παρακάνετε  με την λατρεία σας.

 

Τους θεωρείτε ικανούς να αποτελούν πρότυπα!

 

Συγγνώμη  αλλά θεωρείτε  δεδομένο ότι ο άνθρωπος που πετυχαίνει να αναρριχηθεί στον Όλυμπο μιας δραστηριότητας έχει να μας πει κάτι για τη ζωή έξω από την σαπουνόφουσκα μέσα στην οποία μεγαλουργεί;

 

Άντε και γράφει ωραία ποιήματα ή κατέχει το ρεκόρ Γκίνες στο σούρωμα ζυμαρικών, τύπου σπαγγέτι, μπορούν αυτές του οι  αξιόλογες, κατά τα άλλα,  ικανότητες να σημαίνουν ότι δύναται να προτείνει λύσεις για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει, να δίνει συμβουλές για το πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας,  να μιλά  -σαν να γνωρίζει- για το αν υπάρχει θεός ή να σκίζει τα ιμάτιά του για τα πως θα λυθεί το κυκλοφοριακό;

 

Θα έπρεπε η αριστεία του να αποτελεί λόγο για να του δίνουμε  παραπάνω σημασία, σε θέματα που δεν άπτονται του τομέα του;

 

Αν θέλετε την δική μου άποψη, ενός ανθρώπου που δεν κάνει τίποτα τέλεια (και δεν υπερβάλω),  η απάντηση είναι όχι.

 

Βέβαια, θα μου πείτε ποιος είμαι εγώ που  ομιλώ για δαύτους;

 

Ποιες είναι οι περγαμηνές μου;

 

Χρειάζεστε εχέγγυα για να με πάρετε τοις μετρητοίς;

 

Ούτε τράπεζες να ήσασταν!

 

Λοιπόν, ας το παραδεχτώ είμαι και εγώ μια παρεξηγημένη μεγαλοφυΐα.

 

Τι παρεξηγημένο έχει η μεγαλοφυΐα μου;

 

Κανείς δεν την αναγνωρίζει, αλλά όπως είπε και ο  Oscar Wilde:

 

“Το κοινό είναι υπέροχα ανεκτικό. Συγχωρεί τα πάντα εκτός από την μεγαλοφυΐα”.

 

Θα περιαυτολογούσε ως συνήθως.

 

Αν σκεφτόμασταν  πόσες ώρες σπαταλήθηκαν για την τελειοποίηση  της οποιαδήποτε τεχνικής  δεν θα αποκαλούσαμε τον φορέα της μετρ αλλά κάπως αλλιώς.

 

Πως είναι δυνατόν να γίνονται καθηγητές πανεπιστημίου άνθρωποι των οποίων το αντικείμενο της μελέτης, και τους ενδιαφέροντός τους, αφορά   κάτι τόσο ευρύ όσο το φαινόμενο της ζωοκλοπής  στην Βαβυλώνα επί εποχής Ναβουχοδονόσορ!

 

Διδακτορικά ή μάλλον έδρες θα πρέπει να δίνονται  κατά προτεραιότητα σε ευρυμαθείς και όχι σε όποιους κάνουν τις βαθύτερες γεωτρήσεις στο πεδίο της γνώσης.

 

Ή το άλλο;

 

Είναι δυνατόν να αναγορεύεται αθλητής της χρονιάς κάποιος επειδή σήκωσε 600 κιλά ενώ δεν μπορεί να σκύψει και να δέσει τα κορδόνιά του ή να πάει τρέχοντας ως το μπακάλικο της γειτονιάς;

 

Ο γράφων είναι υπερασπιστής του δόγματος:

 

“δεν δίνω συμβουλές αλλά παράδειγμα”.

 

Δες πως συμπεριφέρομαι για να καταλάβεις τι θεωρώ σωστό, όχι βέβαια ότι το δικό μου σωστό μπορεί να αποτελέσει  οικουμενική λύση για το οτιδήποτε αλλά είπαμε, εγώ είμαι ένας «παρεξηγημένος» άριστος αλλά  πώς να σας το πω όταν βλέπω έναν μεγάλο ποιητή να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τον κακό καπιταλισμό, την ασιτία, την πολιτική ασωτία, τον Παναθηναϊκό αλλά τις είκοσι από τις εικοσιτέσσερις ώρες της μέρας ασχολείται με καλολογικά κόλπα, ενώ τις υπόλοιπες μπονβιβάρει σε πλούσια μπιστρό, εμένα δεν με πείθει ότι γνωρίζει.

 

Υπάρχει βέβαια μια τεχνική δυσκολία.

 

Μέσα από αυτό το άρθρο δεν μπορώ παρά να λειτουργήσω όπως και οι ξερόλες που «ειρωνεύομαι» αλλά για αυτό φταίει το μέσο.

 

Έχε γούστο να είναι αυτό το άλλοθι και όλων εκείνων που κακολογώ!

 

Να είναι δηλαδή κατά τα άλλα ταπεινοί (not) και δεδομένων των περιορισμών,  να αρκούνται σε εκ του προχείρου αναλύσεις και λύσεις επί παντός του επιστητού ή ακόμα χειρότερα να διαστρεβλώνουν τα ΜΜΕ τα όσα λένε.

 

Να απομονώνουν ατάκες τους, σε μια προσπάθεια να βγάλουν ειδήσεις.

Ενδεχομένως.

 

Εν πάση περιπτώσει, ας επιστρέψουμε στον υπογράφων.

 

Τι έλεγα;

 

Μισό, να οργανώσω της σκέψη μου.

 

Ναι, έλεγα ότι ο γραπτός λόγος αναιρεί ως έναν βαθμό αυτό που έγραψα προηγουμένως ότι δεν συμβουλεύω, αν και κακά τα ψέματα με εξυπηρετεί καλύτερα. 

 

Εκ του σύνεγγυς μπορεί να μην σου γέμιζα το μάτι.

 

Μπορεί για να με πάρεις στα σοβαρά  να πρέπει να δείχνω όμοιος με αυτούς που έμαθες να εμπιστεύεσαι μια ζωή τώρα και σε έφεραν εδώ που σε έφεραν.

 

Θα έπρεπε να δείχνω άριστος που θα πει ξυρισμένος, χτενισμένος, να φοράω κοστούμια  Anderson & Sheppard ή Caraceni, να πίνω όλο μου το γάλα και να έχω ανταλλάξει χειραψία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!

 

Με αυτή τη λογική όμως κάνουμε κύκλους.

 

Πάλι καταλήξαμε στα επιτυχημένα πρότυπα,  σε αυτά που προπαγανδίζουν μέσω της ατομικής τους επιτυχίας, την προσωπική τους άποψη για το οτιδήποτε.

 

Και καλά αυτοί, αλλά οι ακόλουθοί τους, τι ζόρι τραβάνε και τους επικαλούνται με κάθε αφορμή;

 

“Ο Κοέλο λέει πως η κρίση θα ξεπεραστεί αν όλοι το πιστέψουμε”, μου είπε μια κυρία στο λεωφορείο τις προάλλες.

 

-Άσε μας κουκλίτσα μου!

 

Λοιπόν, για να ξεμπερδεύουμε, το ταλέντο  αναπτύσσεται μέσα από την αδιάκοπη επανάληψη, την απομόνωση, την επιμονή.

 

Χρειάζεται να είσαι ολίγον τι “εγκεφαλικά πειραγμένος” ή απόλυτα ευθυγραμμισμένος με το πρόταγμα:

 

“Καταμερισμός και εξειδίκευση”, για να αφιερώσεις μια ζωή στην  βιομηχανική σχεδόν τελειοποίηση κάποιου πράγματος, όποιο και να είναι αυτό.

 

Ακόμα και οι κοιλιακοί σου!

 

Το να επιλέξεις αυθαίρετα να θυσιάσεις την ελευθερία σου  και τον χρόνο σου για να γίνεις κάποια στιγμή ένας μετρ της λογοτεχνίας, για παράδειγμα, είναι δική σου απόφαση αλλά επέτρεψε μου να νομίζω πως αυτή η υπερτροφοδότηση της συγκεκριμένης πτυχής (δες λογοτεχνία), δεν μπορεί παρά να ατροφήσει  πολλές άλλες, δες γράμμωση κοιλιακών, κοινωνικές συναναστροφές, ενασχόληση με μερεμέτια κάθε είδους της πολιτικής συμπεριλαμβανομένης κ.α.

 

Πώς να γίνεις μεγάλος συγγραφέας ρε παλικάρι, αν δεν ζεις και αναπνέεις για το γραπτό σου;

 

Όμως μεταξύ μας, πόση σοφία μπορεί να συνεπάγεται μια τέτοια εμμονή για ένα λογοτεχνικό έργο όταν υπάρχει γύρω σου τόση ζωή αξόδευτη;

 

Εντάξει, την πάω μακριά την βαλίτσα!

 

Αν είσαι σπουδαίος συγγραφέας, το λοιπόν, άντε να δεχτώ πως μπορείς να έχεις γνώση για  το τι είναι και για το πώς πρέπει να χρησιμοποιηθεί το ποιητικό αίτιο αλλά μην μου κάνεις διδάγματα περί  μονοπωλίων  και νόμιμης βίας.

 

Πες αν θες την γνώμη σου αλλά με επιφύλαξη και σεμνότητα και όχι με ύφος ομηρικού ήρωα.

 

Μπράβο!

 

Είπες την μεγαλοστομία σου;

 

Γιατί εσένα περιμέναμε να μας ανοίξεις τα μάτια!

 

Α! πήγα να το ξεχάσω.

 

Σε περίπτωση που δεν γνωρίζεις: 

 

To ποιητικό αίτιο δείχνει το πρόσωπο ή το πράγμα από το οποίο προέρχεται αυτό που παθαίνει το υποκείμενο.

 

Η πραγματική σοφία, που λέτε, δεν ξέρω πως προκύπτει αλλά προϋποθέτει μια διαστολή προς κάθε κατεύθυνση  η οποία αντιστρατεύεται εν πολλοίς την  αυτιστική μέριμνα επί του μερικού που έχει ανάγκη το ταλέντο για να  λάμψει.

 

Η σοφία είναι ένας κύκλος που το κέντρο του είναι παντού και η περιφέρειά του πουθενά, παραφράζοντας  τον Εμπεδοκλή (χμμμ!).

 

Πόσους  αφιερωμένους, ναρκίσσους καριερίστες  να χωρέσει;

 

Χρειάζεται να λατρεύεσαι σαν ιερή αγελάδα, για κάτι πέρα από το σερβίς σου, ακόμα και εάν είσαι το νούμερο ένα στην παγκόσμια κατάταξη του τένις, που δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα;

 

Not at all

 

πηγή: Aντίφωνο

http://anarxikostrapezitis.blogspot.gr/2013/02/not-at-all.html#more