« Γαυγίσματα »

 

Πρωταγωνιστής πρώτος , ο λαός .

Ο κάθε πολίτης που ζει κι έχει άποψη για την ζωή του και για τα κοινά , ανεξαρτήτου ηλικίας .

Πρωταγωνιστής δεύτερος , όλοι όσοι θέλουν να ασκούν δημόσια εξουσία .

Φωνές , παράπονα , κατηγορίες , βρισιές , βία , είναι οι καθημερινές αντιδράσεις σε όσα περνάμε κι όσα μας επιβάλουν .

Αλλά μας τα επιβάλουν ποιοι ;

Εμείς δεν εκλέξαμε αυτούς τους ανθρώπους που μας διοικούν , στην σημερινή μορφή της δημοκρατίας που έχουμε δημιουργήσει ;

Εμείς δεν εκλέξαμε κι όλους τους άλλους που βρίσκονται απέναντι τους και δήθεν διαμαρτύρονται με τις φωνές τους και με λεονταρισμούς εκ του ασφαλούς ;

 

Ποιος συνετός , μπορεί να πιστεύει πως ο πόλεμος των φωνών , των διαμαρτυριών , των κατηγοριών κι ότι άλλο , αποτελεί λύση στα προβλήματα ;

Η κατάσταση δυστυχώς όποιος και να έρθει στην εξουσία κι ιδιαίτερα την δημόσια , δεν θα αλλάξει αφού συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο και βέβαια εννοώ , πως δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο .

Κι ο λόγος είναι απλός .

Δεν υπάρχουν προτάσεις από κανέναν .

 

Προτάσεις ολοκληρωμένες , με τα υπέρ και τα κατά που πρέπει να χαρακτηρίζει την κάθε πρόταση .

 

Αν παρατηρήσουμε τι γίνεται γύρω μας , θα δούμε πως όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας μιλάμε για όλα , όλοι έχουμε άποψη για όλα κι όλοι κατηγορούμε όλους τους άλλους .

Αν πάλι προσέξουμε προσεκτικά τι λέγετε , θα διαπιστώσουμε ότι εκτός της αοριστίας και των κοκορομαχιών για τα μάτια του κόσμου , από κανέναν μας δεν ακούγεται κάτι συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο .

Αν έχουμε όντως μελετήσει κάθε τι που λέμε δημόσια και δεν είναι αερολογίες ή δεν αποσκοπούν σε εντυπώσεις , γιατί αντί των φωνών και των κατηγοριών , δεν καθόμαστε να προβάλουμε τα «10» θετικά και τα «5» αρνητικά της κάθε πρότασης μας , σε σχέση με ότι άλλο κατηγορούμε ή απορρίπτουμε ;

Γιατί αρκούμαστε όλοι στις κατηγορίες , στα βρισίματα κι ότι άλλη κατώτερη αντίδραση και δεν προχωρούμε σε δημόσια αντιπαράθεση της κάθε πρότασης μας για να κρίνουν κι όλοι οι άλλοι , για το τι μπορεί να είναι πραγματικά ωφέλιμο κι εφαρμόσιμο ;

Τα πράγματα είναι απλά , όταν εντοπίζεται κάποιο πρόβλημα πάντα προσπαθούμε να δώσουμε μια λύση .

Η κάθε λύση αποσκοπεί στην επίλυση ενός προβλήματος κι όπως όλα τα πράγματα έτσι κι αυτή χαρακτηρίζεται από θετικά κι αρνητικά στοιχεία , έχει ενδεχομένως στάδια μέχρι την τελική της απόδοση , θέλει χρόνο και τρόπο εφαρμογής , έχει κόστος όχι απαραίτητα μόνο οικονομικό , έχει ένα σωρό διαφορετικές παραμέτρους και πάντα έχει να κάνει με τις  συνθήκες που επικρατούν και φυσικά τους  ανθρώπους που θα κληθούν να την υλοποιήσουν .

Τι από όλα αυτά όμως ακούμε να συζητιέται , όταν προτείνουμε μια λύση ή κάνουμε κριτική σε μια πρόταση ;

  

Ακόμη και τα λεγόμενα ¨¨ κακά ¨¨ μέτρα , μπορεί να είναι χρήσιμα κι αποδεκτά αν μας εξηγήσει κάποιος όλα όσα απαιτεί να έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης .

Γιατί , αντί του γόνιμου κι υπεύθυνου διαλόγου των προβλημάτων , αρκούμαστε στο να αποδεχόμαστε την αοριστολογία και την ανευθυνότητα ;

Γιατί , επιλεγούμε πάντα μεταξύ του αόριστου , δυο κοκόρων ;

Αυτό δεν είναι σύμπραξη κι αποδοχή εκ μέρους μας ;

Από την άλλη δεχόμαστε κάθε φορά , οι υπεύθυνοι που είναι οι εμπνευστές κι εφαρμοστές των ¨¨λύσεων ¨¨ τους , να είναι πάντα ανεύθυνοι για ότι γίνεται και για όλα να φταίνε πάντα και πάντοτε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι .

Και φυσικά τον λογαριασμό ποτέ δεν τον πληρώνουν ή καλύτερα ποτέ δεν πρέπει να τον πληρώσουν , όσοι τον δημιούργησαν .

Θα ισχύει γι αυτούς ως συνήθως , το πάντα οι άλλοι .

Για τους άλλους δουλεύουν και για τους άλλους προσπαθούν , άρα κι οι άλλοι πρέπει να πληρώσουν τα ¨¨κατορθώματα ¨¨ τους ( όπως και τα πληρώνουμε μόνιμα φυσικά ) .

Αυτού του είδους την δημοκρατία , την αξιοκρατία , την ισότητα έχουμε πετύχει με την συμμετοχή μας σε ένα παράλογο παιχνίδι εντυπώσεων και μόνο .

Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα ;

Υπάρχει λύση στο κατήφορο που έχουμε πάρει ;

Πως μπορούμε να αλλάξουμε ρότα για κάτι καλύτερο ;

 

Η λύση των προβλημάτων πάντα είναι απλή και πάντα δύσκολη στην εφαρμογή κι ιδίως όταν κάτι μας έχει γίνει τρόπος ζωής .

Γιατί τι άλλο μπορούμε να πούμε πως γίνεται όταν π.χ. έρθει η ώρα να εκλέξουμε ένα άτομο , ως εκπρόσωπο μας ;

Οι χιλιάδες άνθρωποι που ψηφίζουμε τον συγκεκριμένο να μας εκπροσωπήσει , οι ίδιοι χιλιάδες άνθρωποι τον κατηγορούμε για τον τρόπο διαχείρισης κι οι ίδιοι χιλιάδες δυσαρεστημένοι άνθρωποι , τον επανεκλέγουμε την επόμενη φορά .

Αντί να δεχόμαστε να ζούμε και να συμμετέχουμε σε αυτό το θέατρο του παραλόγου , να αντιδράσουμε .

Θα εμφανιστούν σε λίγο καιρό πάλι κάποιοι και θα ζητήσουν την ψήφο μας για να μας εκπροσωπήσουν .

Δεν έχει σημασία σε τι επίπεδο θα κλιθούμε να ψηφίσουμε τους υποψήφιους αντιπροσώπους σας .

 

Η απαίτηση κι η αντίδραση μας πρέπει να είναι η ίδια είτε πρόκειται για βουλευτικές εκλογές , είτε τοπικές , κλαδικές κι οτιδήποτε άλλο είναι αυτές .    

Ευκαιρία είναι να αρχίσουμε να αντιδρούμε , όμως αυτήν την φορά όχι φωνάζοντας ή  κατηγορώντας η ασκώντας βία , όπως μας έχουν μάθει αλλά απαιτώντας να μάθουμε ολοκληρωμένη την λύση που έχει να προτείνει ο κάθε υποψήφιος εκπρόσωπος  για το κάθε ζήτημα , με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κι όλες τις λεπτομέρειες που απαιτεί η ολοκληρωμένη πρόταση που λέει πως έχει .

Μην αρκεστούμε  στο αόριστο , στο γενικόλογο ή σε προσωπικά ωφέλει .

Μην αδιαφορήσουμε θέτοντας τον εαυτόν μας εκτός , νομίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο θα επιβάλουμε κάτι .

Η αντίδραση μας να είναι η απαίτηση για ολοκληρωμένες και συγκεκριμένες προτάσεις με τα υπέρ και τα κατά τους .

Η κριτική που θα κάνουμε να είναι για το εάν αυτό που ακούμε , είναι καλό , σωστό , ολοκληρωμένο , εφαρμόσιμο και προπάντων αν είναι ωφέλιμο  για το σύνολο γιατί τουλάχιστον αν κάτι γίνεται κατανοητό στις μέρες μας περισσότερο από όλα , είναι πως την κοινωνία μας μόνοι μας την διαμορφώνουμε κι η δική μας ζωή είναι αναγκαστικά ανάλογη με της κοινωνίας που επιλεγούμε να φτιάξουμε και να ζούμε .

Μέσα από την πραγματική και συγκεκριμένη ενημέρωση κι όχι του γενικού κι αόριστου , να αρχίσουμε να κρίνουμε και να επιλεγούμε λύσεις κι άτομα ή ομάδες ατόμων που θα εκλέγονται και θα είναι δεσμευμένα  να προσπαθήσουν να  εφαρμόσουν τις συγκεκριμένες προτάσεις για τις οποίες τους επιλέξαμε .

Να μην μπορεί κανείς να κρυφτεί πίσω από την αοριστία και την γενικολογία του και να μας παρουσιάζει τα πράγματα ως δικές μας επιλογές .

Θα μάθουμε με αυτόν τον τρόπο , να ξεχωρίζουμε τους πραγματικά άξιους , αυτούς που ξέρουν να βρίσκουν και να προτείνουν λύσεις κι αυτούς που μπορούν να τις εφαρμόσουν και να τις διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο .

Να πάψει επιτέλους να εφαρμόζεται το διαίρει και βασίλευε και να επικαρπώνονται την εξουσία οι κάθε είδους επιτήδειοι , αεριτζήδες κι αδαείς για ίδιο όφελος , εκμεταλλευόμενοι την αοριστία και τα κατώτερα κίνητρα των συνανθρώπων τους .

Να αρχίσουμε να λειτουργούμε την πραγματική δημοκρατία η οποία δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό μόρφωμα της .

Να επιβάλουμε έναν άλλον τρόπο αντιμετώπισης κι επίλυσης των προβλημάτων .

 

Μεστό κι ουσιαστικό .

Τότε μόνο θα αρχίσει να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο και θα πάψουν να ακούγονται - το μοναδικό που δεν έχουμε ανάγκη - τα παντός είδους « γαυγίσματα » .   

 http://rektides.blogspot.gr/