Αν...

 

Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρο σου όλοι

 

το ' χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι' αυτό το φταίξιμο σε σένα,

 

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου,

 

όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και

 

για την αμφιβολία τους αυτή,

 

Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη ν' αποσταίνεις,

 

ή Αν και σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα,

 

ή Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει,

 

κι ωστόσο να μην δείχνεσαι πάρα πολύ καλός κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς,

 

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,

 

Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,

 

Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις

 

και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς,

 

Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη

 

από πανούργους νοθευμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει,

 

ή να θεωρείς όλα αυτά οπού 'χεις της ζωή σου αφιερώσει, τσακισμένα,

 

και πάλι ν' αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,

 

Αν να στοιβάζεις το μπορείς σ' ένα σωρό όλα εκείνα που 'χεις κερδισμένα.

 

Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς,

 

και να χάσεις, και κείθε που έχεις ξεκινήσει πάλι ν' αρχινήσεις

 

κι ούτε μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν' αναγκάσεις

 

πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα,

 

κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα δε έχει μέσα σου απομείνει

 

εξόν από τη θέληση που τους μηνά:

 

«Βαστάτε!»

 

Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου,

 

με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμό σου,

 

Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,

 

Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,

 

Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος

 

και την γαλήνη σου την πρώτη να ξαναβρείς, δικιά σου τότε θα ' ναι η Γη

 

κι όλα εκείνα πλου κατέχει, και ό,τι αξίζει πιο πολύ-

 

Άντρας σωστός τότε θε να 'σαι, γιε μου!

 

Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936)

Βρετανός διηγηματογράφος, ποιητής και μυθιστοριογράφος

 

 

Κι η μετάφραση-παρωδία του ιδίου ποιήματος από τον Βάρναλη

 

 

Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι σου κάνουνε το γνωστικό κι

 

όλοι σε λένε φταίχτη, αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν, 

 

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων, 

 

κι αν το κακό που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις, 

 

κι αν όσα ψέματα σου λεν με πιότερα απανταίνεις, 

 

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε 

 

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις. 

 

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις 

 

κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο, το νικημένο

 

αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις το νικητή, μα και τους δυό ξετσίπωτα προδίνεις, 

 

αν οτι γράφεις κι οτι λες, το ξαναλέν κ' οι άλλοι γι' αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη, 

 

αν λόγια κ' έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον. 

 

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις,

 

κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ' χεις, 

 

αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις γεράσανε κι όμως εσύ τα

 

στύβεις ν' αποδίδουν, αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος 

 

κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»!

 

εσύ φωνάζεις «πίσω»! 

 

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση 

 

κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν, 

 

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις και μόνο, 

 

αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει, 

 

δικιά σου θά ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη πού χει 

 

κ' έξοχος θά σαι Κύριος, 

 

αλλ' Άνθρωπος δε θά σαι.

 

Κώστας Βάρναλης (Πύργος Βόρειας Θράκης, 14 Φεβρουαρίου 1884- Αθήνα, 16 Δεκεμβρίου 1974)  Έλληνας λογοτέχνης